KAJIAN LOJI RAWATAN AIR MENTAH DI MALAYSIA

BAB 1

PENDAHULUAN

1.1                    PENGENALAN

 Tamadun manusia tertumpu di sekitar kawasan yang mempunyai air dimana sumber air diperoleh dari sungai Euphrates, Tigris, Nil, Wadi, Yang Tze, Ganges. Jika air didapati tidak mencukupi, manusia telah merekacipta sistem penagiran yang canggih, contohnya di tamadun Inca di Banjaran Andes. Diantara tahun 1900 – 1995, jumlah pebduduk  dunia bertambah 2 kali ganda, tetapi penggunaan air meningkat sebanyak 6 kali ganda. Pernakah terfikir, adakah air di dunia mencukupi?. Bagi Negara yang mengalami pembangunan yang pesat, risiko untuk tidak mencukupi adalah tinggi, ini disebabkan oleh kos untuk mendapatkan air terlalu mahal dan juga air tercemar. Permukaan bumi diliputi 70% air. Manakala 20% dari penduduk dunia kekurangan air minuman yang selamat, 50% pula dari penduduk dunia kekurangan kemudahan sanitasi. Masalah pencemaran air menyebabkan kematian 25 juta manusia setiap tahun. Air sentiasa bergerak dalam bentuk wap, cecair dan ais. Bumi adalah sistem yang tertutup, tiada penambahan dan pengurangan jirim “matter’’. Air yang didapati adalah melalui kitaran air yang berlaku di seluruh bumi. 97% air tidak boleh digunakan manusia, Cuma 0.3% yang boleh digunakan. Air tawar per kapita dianggarkan jtuh dari 7300 meter padu pada tahun 1995 ke 4800 meter padu menjelang 1995. Ia disebabkan oleh sungai berdekatan, pemendakkan kelodak dan juga sungai menjadi surut. Malaysia membekalkan 214 juta liter air mentah sehari ke Singapura, komoditi utama negeri Johor dengan hasil lebih RM 1 juta setahun.

1.2       PENYATA MASALAH

 1.2.1    Isu: Perancangan Bandar Dan Desa

Tajuk: Sumber Alernatif Perlu Dicari

KERAJAAN disaran mencari sumber air alternatif, termasuk membangunkan
sumber air bawah tanah, bagi memastikan bekalan air negara terus mencukupi. Ketua Program Fakulti Kejuruteraan Awam, Universiti Teknologi Mara (UiTM), Wardah Tahir, berkata pembangunan sumber air bawah tanah lebih menjimatkan, berbanding pembinaan empangan baru. Malah, katanya, pembinaan empangan juga boleh mencemarkan alam sekitar dan eko sistem sungai.
"Kerajaan boleh mengambil pengalaman negara lain untuk meneroka sumber air bawah tanah dalam usaha menambah bekalan air berikutan pertambahan penggunaan air setiap tahun," katanya pada Seminar Air Anugerah Tuhan. Malaysia, katanya, juga boleh mengambil teknologi penerokaan sumber air alternatif yang dilaksanakan negara lain seperti Projek Great Man-Made
River di Libya.

 Selain itu, katanya, Malaysia boleh mencuba teknologi penyahmasinan air laut untuk menambah sumber air negara. Katanya, penyahmasinan air laut dapat mengurangkan pergantungan kepada air semula jadi, manakala kualitinya lebih baik dan bekalannya pula berterusan, terutama pada musim kemarau. Wardah berkata, penuaian air hujan juga adalah satu lagi teknologi baru yang boleh digunakan untuk menambah bekalan air. Katanya, penuaian air hujan penting untuk membekalkan air untuk kegunaan rumah dan pertanian, malah kualiti airnya lebih baik kerana bebas daripada
kandungan garam galian dan mineral.

 (sumber berita harian-17/7/02)

 1.2.2        Thursday, June 16, 2005 - Bekalan Air Bersih di Negeri Kelantan

Laporan Parlimen Kesebelas - 28 April 2005

 Ir. Shaari bin Hassan [Tanah Merah]: Terima kasih Tuan Yang di-Pertua, Usul menangguh mesyuarat di bawah Peraturan Mesyuarat 18(1). Dengan ini diberi notis bahawa saya akan mengusulkan supaya mesyuarat ini hendaklah ditangguhkan untuk membincangkan usul yang melibatkan perkara tertentu, berkepentingan ramai dan perlu disegerakan. Saya Ir. Shaari b. Hassan Ahli Parlimen Tanah Merah memohon mencadangkan bahawa mesyuarat ini hendaklah ditangguhkan bagi membolehkan Dewan yang mulia ini merundingkan satu isu bekalan air bersih, ketiadaan air yang meruncing di negeri Kelantan khususnya di kawasan luar bandar yang mengakibatkan penyakit yang berbahaya oleh kerana air yang tidak bersih.

 Tuan Yang di-Pertua, isu ini adalah perkara tertentu perlu dibincangkan dan melibatkan 60% rakyat negeri Kelantan yang tidak menerima air bersih yang sempurna atau tiada langsung bekalan air bersih. Keadaan ini bertambah meruncing sekarang ini kerana musim kemarau melanda negeri Kelantan mengakibatkan bekalan air dicatu dan punca-punca air lain kering kontang. Perkara ini berkepentingan ramai kerana isu ini dijangka akan bertambah buruk lagi sekiranya kemarau berpanjangan dan punca-punca air seperti perigi, telaga tiub dan sungai-sungai kering.

 Masalah ini juga boleh mengakibatkan kesusahan kepada keseluruhan rakyat negeri Kelantan seperti pelajar sekolah dan rakyat amnya. Isu ini sangat perlu diambil perhatian tindakan segera oleh kerajaan kerana masalah ini juga boleh mengakibatkan pelbagai penyakit yang berpunca dari penggunaan air yang tidak bersih seperti penyakit demam kepialu, taun dan lain-lain lagi yang boleh membawa maut. Berdasarkan dari penyataan di atas saya merasakan usul ini amat penting untuk di bahaskan dalam Dewan yang mulia ini. Saya yang mencadangkan, terima kasih.

 Timbalan Yang di-Pertua [Datuk Lim Si Cheng]: Ahli-ahli Yang Berhormat saya telah menerima satu pemberitahu Usul di bawah Peraturan Mesyuarat 18(1) daripada Ahli Yang Berhormat bagi Kawasan Tanah Merah pada 26 April 2005 lalu. Teks Usul itu adalah seperti yang dibacakan oleh Ahli Yang Berhormat itu sebentar tadi. Bagi membolehkan perkara ini ditimbangkan oleh Majlis Mesyuarat hari ini, saya sebagai Tuan Yang di-Pertua hendaklah berpuas hati bahawa perkara yang dibangkitkan oleh Ahli Yang Berhormat itu memenuhi tiga syarat iaitu bahawa perkara tertentu, bagi kepentingan orang ramai dan ia berkehendak di segerakan.

 Saya telah meneliti perkara ini dan saya dapati bahawa perkara ini adalah perkara yang tertentu dan ialah bagi kepentingan orang ramai dan berkehendak disegerakan perkara ini juga perlu disegerakan. Oleh yang demikian saya membenarkan usul ini dibahaskan. Mengikut peraturan mesyuarat 18(3)(b) usul ini hendaklah ditempohkan hingga pukul 4.30 petang ini dan hendaklah ditangguhkan pada jam 5.30 petang. Saya akan membenarkan pihak pencadang membahas selama 30 minit dan selepas itu pihak kerajaan menjawab selama 30 minit.

Sekian. 

 1.2.3        Apakah masalah-masalah pengurusan bekalan air dalam sistem yang digunakan sekarang?

Selama ini air dianggap sebagai komponen yang terpisah daripada alam sekitar sehingga menimbulkan banyak masalah dan halangan dari segi pengurusan air.
Air sungai misalnya dianggap sebagai sumber alam untuk kegunaan pengairan dan sumber air mentah bagi loji pemprosesan air bersih. Oleh itu ia dikendalikan oleh Jabatan Pengairan dan Saliran. Sementara itu kualiti air sungai pula diawasi oleh Jabatan Alam Sekitar, manakala pemprosesan air bersih untuk kegunaan awam dan industri pula merupakan bidang kuasa Jabatan Bekalan Air.

 Kepelbagaian bidang kuasa ini adalah antara fakor yang merumitkan pengurusan air secara terancang. Maka penyelarasan yang tersusun perlu dilaksanakan secara berpusat. Selain itu, negeri-negeri yang kurang mempunyai sumber air sering menghadapi masalah untuk memenuhi permintaan pengguna sehingga mengakibatkan krisis air, seperti yang pernah berlaku di negeri Melaka, Negeri Sembilan dan Selangor beberapa tahun lalu.

Pengurusan air di bawah program penswastaan dan perbadanan yang dilaksanakan oleh negeri-negeri masih menerima banyak rungutan dan tidak memuaskan pengguna, sama ada dari segi mutu perkhidmatan, kualiti air serta kadar caj yang dikenakan.

 1.2.4    Minda Lestari: Kaedah sesuai urus kualiti sungai mesti dicari

Bersama Prof Dr Zaini Ujang (Berita Harian 4 April 2007)

DISEBABKAN pengurusan air membabitkan pelbagai agensi, sektor dan kegunaan, maka sering kali berlaku pertindihan kuasa, kelompangan dari segi peruntukan perundangan, kekangan pembiayaan dan kesukaran penguatkuasaan secara efektif. Itulah sebabnya selepas berakhir mesyuarat Majlis Sumber Air Negara (MSAN) pada 27 Mac lalu, yang dipengerusikan sendiri Perdana Menteri, Datuk Seri Abdullah Ahmad Badawi dan turut dihadiri Timbalan Perdana Menteri, hampir semua Menteri Besar dan Ketua Menteri serta beberapa menteri, nampaknya lebih banyak isu terbongkar dan dipolemikkan secara terbuka menerusi media. Isu yang sering berbangkit berkaitan sumber air ialah pencemaran sungai. Dari segi statistik, kurang separuh daripada 146 sungai di seluruh negara dikategorikan sebagai bersih, manakala 15 lagi tercemar teruk dan sembilan dikategorikan sebagai sungai mati.

Ketika ini sungai adalah sumber air mentah utama iaitu 97 peratus. Pada 2006 saja, sungai membekalkan 7,000 juta liter sehari dan dijangka meningkat kepada lebih 16,000 juta liter sehari menjelang 2050. Difahamkan MSAN membincangkan dengan panjang lebar pelbagai strategi dan kaedah untuk membanteras punca pencemaran sungai. Antara langkah disyorkan ialah perancangan jangka panjang untuk menyediakan perkhidmatan pembetungan berpusat di semua kawasan perbandaran untuk mengumpul dan merawat air sisa sehingga tahap yang diperlukan. Selain itu, strategi jangka pendek juga dipersetujui untuk mewujudkan sistem pembetungan tidak berpusat dan sistem rawatan sementara.

1.2.5    Isu berkaitan penguatkuasaan turut hangat dibincangkan.

 Perdana Menteri mengumumkan keputusan kerajaan untuk melaksanakan program pengurusan lembangan sungai bersepadu membabitkan semua agensi dan negeri bagi memastikan sumber air mentah utama negara itu tidak tercemar. Pembanterasan pencemaran sungai, katanya memerlukan tindakan berterusan jangka pendek dan panjang, iaitu membabitkan aspek penyediaan infrastruktur, perundangan dan pendidikan.

 Beliau turut mengarahkan Menteri Besar dan Ketua Menteri mengambil tindakan segera menghentikan pelepasan air sisa, sampah atau sisa industri ke sungai berhampiran. Sehubungan itu, Menteri Besar Selangor, Datuk Seri Dr Mohamad Khir Toyo dilaporkan pada 31 Mac lalu bahawa syarikat pembetungan nasional, Indah Water Konsortium (IWK) adalah penyebab utama pencemaran sungai di Selangor. Pendedahan itu dibuat, seperti laporan sebuah akhbar tempatan, selepas syarikat terbabit didapati gagal menyediakan perkhidmatan terbaik ekoran pencemaran kandungan ammonia dan najis berlaku di beberapa sungai di Selangor. Penyebab lain pencemaran ialah pelepasan air buangan daripada sektor pembinaan, kilang dan industri, khususnya membabitkan di bahagian hilir sungai.

Mengulas kenyataan Dr Mohammad Khir, Timbalan Menteri Sumber Asli dan Alam Sekitar, Datuk S Sothinathan, berkata perkara itu sudah dimaklumkan kepada kerajaan dan berharap fungsi IWK dapat dinilai semula bagi mengatasi masalah berkenaan. Keupayaan loji rawatan kumbahan IWK yang masih berada pada tahap ‘B’ menjadi punca rawatan air sisa tidak sempurna. Saya kira isu ini akan terus berpanjangan dan banyak lagi pendedahan seperti itu. Persoalan pokok ialah mengenal pasti punca pencemaran iaitu pengaliran air sisa ke sungai sama ada yang terawat, separa terawat atau langsung tidak terawat. Memang tidak dinafikan IWK melepaskan air sisa ke sungai, tetapi air sisa yang terawat. Jumlah loji pula hampir mencecah 8,000 buah di Semenanjung saja (tidak termasuk Johor Bahru dan Kelantan yang tidak diswastakan kepada IWK).

  Namun demikian, kita tidak seharusnya menyalahkan IWK sepenuhnya dalam hal ini. Dari segi fungsi, IWK hanya menjalankan dan menyelenggara loji dan kemudahan lain yang dimiliki kerajaan menerusi Jabatan Perkhidmatan Pembetungan. Ketika direka bentuk, kebanyakan loji hanya diperlukan mencapai standard B seperti ketetapan Peraturan Alam Sekeliling (Kumbahan dan Efluen Industri) 1979. Peraturan itu mewajibkan setiap loji rawatan kumbahan dan air sisa industri merawat 23 parameter pencemaran. Tahap rawatan itu bergantung kepada kedudukan loji. Jika loji terletak di hulu muka sauk loji rawatan air, maka tahap rawatannya ialah mematuhi Standard A. Sementara itu Standard B untuk loji rawatan air sisa yang terletak di hilir muka sauk. Dalam hal ini ada dua isu yang berbangkit, iaitu: Apakah 23 parameter itu masih relevan? Sejauhmana pematuhan terhadap Standard A menjamin sungai tidak tercemar?

 Isu pertama membabitkan 23 bahan cemar yang dikenal pasti sejak 1970-an. Persoalan timbul apakah ada lagi bahan cemar yang perlu disenaraikan seperti bahan kimia merosakkan endorkin (EDC), sebatian nitrogen, sebatian fosforus dan ammonia yang mengurangkan kandungan oksigen dalam sungai? Dari segi perundangan, IWK tidak boleh dipersalahkan jika kandungan ammonia tinggi dilepaskan ke sungai kerana tidak diperlukan dalam Peraturan Alam Sekeliling 1979. Hal ini boleh dan mudah diperbetulkan jika peraturan berkenaan dipinda dengan memasukkan bahan cemar baru. Timbul persoalan, apakah kerajaan mempunyai biaya yang diperlukan untuk meningkatkan keupayaan loji sedia ada?

 Selain itu, pada hemat saya, inisiatif dan kaedah baru perlu dimulakan untuk menguruskan kualiti air sungai dalam konteks kawalan punca pencemaran. Ketika ini kaedah yang diguna pakai dikenali sebagai pematuhan kualiti efluen yang standard (sama ada A atau B). Kaedah ini sesuai jika aliran sesebuah sungai besar dan panjang. Kenyataannya, kebanyakan sungai di Malaysia bersaiz kecil dan pendek. Dalam hal ini kaedah yang lebih sesuai dikenali sebagai penetapan muatan sisa secara terancang (waste load allocation), iaitu kandungan efluen loji ditetapkan berdasarkan kepada kemampuan sesebuah ekosistem sungai untuk menerima kandungan bahan cemar bagi mengekalkan kualiti air sungai yang diperlukan. Sebagai contoh jika air sungai berkenaan memerlukan amonia disingkirkan sehingga ke tahap 0.5 mg/l, maka loji rawatan air sisa perlu direka bentuk mencapai tahap itu.

 Memang kaedah ini lebih sukar kerana setiap loji rawatan air sisa memerlukan reka bentuk tersendiri membabitkan kos tinggi. Tetapi itulah harga dan tindakan yang diperlukan untuk memastikan kualiti sungai terpulihara. Ini sesuai dengan kenyataan Perdana Menteri selepas mesyuarat MSAN bahawa: “Kalau ini dapat diambil tindakan segera bagi seluruh negara, kita akan dapat kurangkan pencemaran sungai. Tindakan merawat sungai yang rosak akan memerlukan perbelanjaan begitu besar.”

Penulis ialah Timbalan Naib Canselor (Penyelidikan dan Inovasi) Universiti Teknologi Malaysia (UTM)

1.3       OBJEKTIF KAJIAN:

 1.      Mengenal pasti cara pemprosesan rawatan air mentah yang dijalankan di kawasan kajian kes.

2.      Mengenal pasti peralatan-peralatan yang terdapat dalam setiap proses rawatan.

3.      Mengenal pasti kualiti air sebelum dan selepas dirawat.

1.4      SKOP KAJIAN:

Bagi memastikan objektif yang telah ditetapkan tercapai,kami telah menetapkan skop yang difikirkan logik. Skop projek ini merangkumi;

 1.      Kawasan kajian adalah di Loji Rawatan Air Merbau Condong, Machang Kelantan.

2.      Mengenal pasti kaedah baru yang digunakan dalam proses rawatan air.

3.      Memastikan supaya terlaksananya SPAN (Suruhanjaya Perkhidmatan Air Negara)

4.      Mengenal pasti tanggungjawab syarikat dalam berurusan dengn bekalan air supaya memenuhi parameter-parameter yang telah ditetapkan oleh kerajaan.

Skop yang kami tetapkan ini akan memastikan projek ini dilaksanakan dengan   teratur dan yang paling penting dapat mencapai objektif kajian.

AMALAN KESELAMATAN DI BENGKEL

AMALAN KESELAMATAN BENGKEL DI KALANGAN PELAJAR SEMASA MENJALANKAN KERJA AMALI DI BENGKEL KAYU

JABATAN KEJURUTERAAN AWAM POLITEKNIK KOTA BHARU

 

 

Fadhlan Bin Abdul Hadi & Rizalman Bin Ab Rahim

Pensyarah Jabatan Kejuruteraan Awam

Politeknik Kota Bharu

 

 

ABSTRAK

 

Tujuan utama kajian ini adalah untuk mengenalpasti tahap kepatuhan peraturan keselamatan bengkel kayu dalam kalangan pelajar semasa menjalankan kerja-kerja amali. Kajian ini cuba meneroka dimensi iaitu mengetahui sejauh mana amalan keselamatan yang dipatuhi oleh pelajar ketika berada di dalam bengkel. Kajian yang berbentuk deskriptif telah dilaksanakan pada sesi pengajian Julai 2010 melibat semua pelajar yang menggunakan bengkel kayu iaitu pelajar Kejuruteraan Awam di Politeknik Kota Bharu. Sampel kajian ini adalah terdiri daripada 150 orang pelajar semester satu dan dua pelajar Kejuruteraan Awam. Soal selidik telah diedarkan dan data telah dianalisis dengan menggunakan program SPSS serta secara manual. Setiap dimensi telah diukur dengan kaedah peratusan bagi menentukan tahap kepatuhan pelajar terhadap peraturan keselamatan di bengkel. Secara keseluruhannya tahap kepatuhan pelajar adalah tinggi. Bagaimanapun masih terdapat sebilangan pelajar yang berpendapat belum patuh kepada peraturan keselamatan. Dalam memperbaiki aspek kepatuhan, beberapa cadangan telah dikemukakan oleh penyelidik sebagai panduan pihak yang berkenaan bagi mengatasi masalah tersebut. Hasil dapatan ini adalah diharapkan dapat menjadi rujukan bagi semua pihak.

 

ABSTRACT

 

The main purpose of this study was to determine the extent of compliance with regulations wood workshop safety of students in the course of practical work. This study tried to explore the dimensions of knowing the extent of safety practices observed by students while in the workshop. The descriptive study was conducted at the study session in July 2010 involving all the students who use the wood workshop Civil engineering student at the Polytechnic Kota Bharu. This study sample consisted of 150 students from semester one and two engineering students Civil. The questionnaires were distributed and the data were analyzed using SPSS program and also manually. Every dimension was calculated by percentage method in order to determine the obedience level to the safety rule in the workshop. As an overall the level of the student obedience was very high. However there were still some students who admitted that they were not yet fully obeyed the safety rule. In improving the obedience aspects, some suggestions were provided as guidance to the related parties to overcome the problems. Hopefully the results will be useful as a reference for all related parties.

 

PENDAHULUAN

Peraturan keselamatan bengkel adalah merupakan satu faktor penting yang perlu diamalkan oleh setiap pelajar dalam kerja amali di bengkel. Setiap aktiviti yang dijalankan melibatkan penggunaan peralatan dan mesin yang berbahaya. Sebarang kecuaian boleh mengakibatkan kemalangan atau kecederaan yang serius. Peraturan – peraturan keselamatan bengkel perlu diamalkan bagi mengelakkan kemalangan yang tidak diingini berlaku. Keselamatan bermaksud satu keadaan yang terhasil daripada perubahan tingkah laku manusia atau persekitaran fizikal untuk mengurangkan kemungkinan bahaya yang selanjutnya dan mengurangkan kemalangan (Kamus Dewan,1996). Keselamatan bengkel adalah aspek yang perlu menjadi fokus utama di dalam melakukan kerja-kerja amali ketika berada di dalam bengkel ianya hendaklah dititik beratkan bukan sahaja ketika melakukan kerja-kerja amali malahan pada bila-bila masa sahaja semasa  pelajar berada di dalam bengkel. Keselamatan di dalam bengkel adalah amat penting bagi mengelakkan sesi pengajaran dan pembelajaran terganggu dan mengurangkan keberkesanannya dan ini menuntut kerjasama dari pihak pensyarah dan juga pelajar. Kesedaran tentang amalan keselamatan di bengkel perlu ditekankan kepada pelajar,  kerana pepatah Melayu ada menyebut ‘malang tidak berbau’ ini memang benar kerana tiada siapa menduga apa yang akan berlaku di masa hadapan. Maka pelajar-pelajar perlu berusaha sedaya upaya untuk mengelakkan sebarang kemalangan di dalam bengkel. Kebiasaannya, pensyarah akan memberikan penerangan terhadap amalan keselamatan kerja amali dan langkah kerjanya sebelum sesuatu amali dijalankan. Keselamatan perlu diutamakan oleh pensyarah kerana sebarang kemalangan yang berlaku di dalam kawasan bengkel adalah di bawah tanggungjawab pensyarah tersebut. Bukan itu sahaja, keselamatan bengkel dan alatan juga perlu dititikberatkan agar tidak dipersalahkan di kemudian hari. Semasa melakukan aktiviti atau bekerja di bengkel, aspek keselamatan yang perlu diawasi adalah keselamatan diri, mesin, peralatan dan rakan sekerja. Peraturan keselamatan dan undang- undang keselamatan bengkel wajib diketahui, dipelajari, dan dipatuhi kerana menjaga keselamatan menjadi tanggungjawab setiap pelajar. Dengan mematuhi peraturan keselamatan di dalam bengkel, sebarang risiko yang melibatkan kemalangan jiwa atau pancaindera mahupun kerosakan terhadap alat dan mesin akan dapat dihindari. Mohamad Khan Jamal (2003) daripada kajiannya menyatakan bahawa hampir 91% kemalangan berlaku disebabkan oleh kecuaian pekerja, manakala 32% adalah disebabkan oleh mesin, 30% disebabkan oleh keadaan kerja itu sendiri dan keadaan persekitaran. Antara kecederaan yang paling kerap berlaku adalah luka – luka kecil, tersepit jari tangan, tercabut kuku jari tangan, putus jari tangan, dihempap benda jatuh dan patah tangan. Beliau juga telah menyatakan, jika dibandingkan dengan faktor lain seperti persekitaran kerja, keadaan kerja itu sendiri dan keadaan peralatan dan mesin, faktor kecuaian pekerja merupakan punca utama berlakunya kemalangan. Maka perhatian serius perlu diberikan supaya kemalangan dan kecederaan dapat dielakkan ketika pelajar sedang mengendalikan mesin dan penggunaan peralatan tangan. Menurut Khairul Azhar (2008), Keselamatan di dalam bengkel akan lebih rumit jika bilangan pelajar terlalu ramai menggunakan ruang atau kemudahan peralatan yang sedia ada dalam satu masa. Ruang yang sempit serta pelajar yang ramai akan memburukkan lagi suasana melakukan aktiviti di bengkel. Disebabkan ruang yang terhad dan sempit perkara seperti gangguan emosi, keadaan yang panas dan suasana yang tidak teratur boleh berlaku. Kemalangan dapat dielakkan atau dikurangkan jika pelajar sentiasa mematuhi langkah-langkah keselamatan. Kesedaran mengutamakan keselamatan bukan hanya pada diri sendiri sahaja tetapi juga terhadap rakan-rakan yang sama-sama bekerja, terhadap persekitaran dan keselamatan harta benda. Selain daripada itu, pelajar-pelajar perlu mempunyai pengetahuan yang cukup mengenai peraturan dan langkah keselamatan semasa menjalankan kerja-kerja amali di bengkel Kayu. Menurut Crow dan Crow (1980), guru sepatutnya boleh mengarah, membimbing dan menggerakkan pelajar untuk membina sikap yang diingini. Semasa melakukan aktiviti atau bekerja di bengkel, aspek keselamatan yang perlu diawasi adalah keselamatan diri, mesin, peralatan dan rakan sekerja. Peraturan keselamatan dan undang-undang keselamatan bengkel wajib diketahui, dipelajari, dan dipatuhi kerana menjaga keselamatan menjadi tanggungjawab setiap pelajar. Polisi keselamtan ialah satu Peraturan, prosedur dan garis panduan berkaitan KKP secara umum dan boleh digunakan bila-bila masa. Adalah menjadi kewajipan tiap-tiap majikan dan tiap-tiap orang yang bekerja sendiri untuk memastikan setakat yang praktik, keselamatan, kesihatan dan kebajikan semasa bekerja semua pekerjanya. Kegagalan mematuhi peruntukan ini boleh menyebabkan majikan didenda RM 50,000 atau 2 tahun penjara atau kedua-duanya. Seterusnya di bawah seksyen 15(2) memperuntukkan bahawa majikan hendaklah setakat yang praktik melindungi keselamatan, kesihatan dan kebajikan orang-orang yang bekerja untuk mereka termasuklah mengadakan dan menyelenggara loji dan sistem kerja yang selamat dan tanpa risiko kepada kesihatan, membuat perkiraan tentang langkah-langkah yang perlu diambil dalam penyimpanan, pengendalian, penyimpanan dan pengangkutan loji dan bahan, menyediakan maklumat, arahan, latihan dan pengawasan ke atas aktiviti-aktiviti berbahaya, menyelenggara tempat kerja serta menyediakan keluar dan masuk yang selamat, dan menyediakan persekitaraan tempat kerja yang bebas daripada bahaya-bahaya yang tidak diingini seperti bising, habuk dan sebagainya. Kewajipan lain majikan dan orang yang bekerja sendiri adalah menyediakan Polisi Keselamatan dan Kesihatan Pekerjaan, memastikan orang lain selain daripada pekerjanya tidak tertedah kepada bahaya yang dihasilkan daripada aktiviti yang dijalankan oleh beliau serta memberitahu orang lain tentang aktiviti yang dijalankannya, dan memberi maklumat kepada orang lain berkenaan dengan aspek cara pengusahaannya yang boleh menyentuh keselamatan dan kesihatan orang lain. Daripada tinjauan yang telah dibuat, ternyata belum ada kajian yang khusus mengenai amalan keselamatan di tempat yang akan dikaji. Kajian yang akan dibuat menjurus kepada persoalan sejauh manakah polisi Keselamatan di Bengkel Kayu Jabatan Kejuruteraan Awam Politeknik Kota Bharu diamalkan dan dipatuhi sepenuhnya dan mengenal pasti sejauh manakah pelajar-pelajar mematuhi amalan keselamatan di bengkel kayu semasa menjalankan kerja-kerja.

 

 

 

 

OBJEKTIF KAJIAN

1. Mengenal pasti sejauh manakah polisi Keselamatan di Bengkel Kayu Jabatan Kejuruteraan Awam

    Politeknik Kota Bharu diamalkan dan dipatuhi sepenuhnya.

2. Mengenal pasti sejauh manakah pelajar-pelajar mematuhi amalan keselamatan di bengkel kayu semasa

    menjalankan kerja-kerja amali.

 

KEPENTINGAN KAJIAN

Kajian ini dilakukan adalah bertujuan meninjau sejauhmana polisi keselamatan dipratikan dan amalan keselamatan bengkel dalam kalangan pelajar semasa menjalankan kerja-kerja amali di bengkel kayu. Dalam kajian ini, tinjauan dibuat dari segi kepatuhan pensyarah dalam amalan keselamatan semasa sesi amali dijalankan dan kepatuhan pelajar dalam mengamalkan keselamatan am semasa menjalankan kerja-kerja amali di bengkel Kayu di Jabatan Kejuruteraan Awam PKB.

 

SKOP KAJIAN

Dalam kajian ini, kajian ini hanya tertumpu kepada pelajar semester satu dan semester dua yang mengambil modul CC102 dan C2003 dan terlibat dengan bengkel Kayu di Jabatan Kejuruteraan Awam PKB. Jumlah semua pelajar yang terlibat ialah 150 orang. Masa yang diambil bagi melengkapkan data adalah enam bulan. Kajian ini menggunakan kaedah borang kaji selidik dan tertumpu di bengkel kayu sahaja.

 

METODOLOGI KAJIAN

Kajian ini dijalankan menggunakan kaedah tinjauan terhadap 150 orang pelajar yang terlibat dengan amali bengkel kayu bagi subjek modul CC102 dan C2003. Kaedah soal selidik akan dijalankan untuk mendapatkan maklumbalas mengenai sejauh mana pengetahuan amalan polisi keselamatan bengkel dan kepatuhan terhadap keselamatan tersebut yag dilihat dari segi pengurusan bengkel dan keselamatan bengkel. Soal selidik ini dibahagikan kepada dua bahagian iaitu bahagian A yang digunakan untuk mengisi maklumat peribadi responden. Bahagian B pula terdiri dari 21 soalan yang berbentuk skala likert 5 mata yang digunakan untuk mengkaji aspek-aspek yang berkaitan dengan kajian. Selain itu, Kajian rintis telah dijalankan bagi menentukan kebolehpercayaan soalan. Menurut Mohamad Majid Konting (1990), kebolehpercayaan memberi  darjah kekekalan dan ketepatan instrumen pengukuran. Kajian rintis adalah bertujuan untuk mengenalpasti masalah yang berhubung dengan pemahaman dan interpretasi terhadap item-item yang terdapat dalam soal selidik, mendapat maklum balas untuk memperbaiki item-item dan soalan yang terdapat dalam soal selidik dan mengetahui jangka masa yang diperlukan untuk menjawab item-item yang terdapat dalam soal selidik. Data dan maklumat yang diperolehi akan dianalisis untuk menentukan hasil kajian. Data akan dianalisis dengan menggunakan kaedah SPSS, versi 13.0. Data yang diperoleh akan dianalisasi menggunakan nilai purata indeks.